Erzurum

Vanmorgen na een ontbijt waar ik met lange tanden aan begon, vertrokken naar Erzurum/Turkije. Al snel kwamen we bij de Georgisch/Turkse grens.
Hoewel langzaam ging het bij de Georgische grens redelijk goed. De Turkse grens was echt een drama. In mijn beleving waren het een stel lamlendige prutsers, in een zeer omslachtig admin systeem. Eerst stonden we voor een gesloten slagboom bij een loket. Na 5min kwam er iemand aan en die liep naar het volgende loket, 3m verder. Slagboom ging open en hij wenkte ons, na cobtrole van onze papieren , stuurde hij ons 100m verder. Daar sloten we achter aan de rij. Eenmaal aan de beurt misten we blijkbaar een stempel in ons paspoort en die niets komen van het 1e loket. Wij weer terug. Daar zat de beambte.....druk bellend en lachend.....Na 5min wachten.....een minder stemmetje op de luidspreker. Hij zat gewoon met thuis te bellen. Na nog wat minuten, vroeg hij om mijn paspoort en voorzag hij het van een stempel. Weer 100m verder en aansluiten. Weer doorgestuurd naar bagage controle, met een klein papiertje. Na 10 min kwam deze controle en de laatste slagboom ging open.

Geleidelijk aan liep de weg omhoog. Het hoogste punt was ongeveer 2550m. Hier en daar kleine dorpjes in een wijdde omgeving van glooiende heuvels. Het landschap vrijwel leeg. Het zijn alleen veeboertjes die daar leven. Daarna daalde het wat om lange tijd op 2000m te blijven. Geen industriële activiteiten, maar alleen veeteelt. Geen wonder dat deze mensen hun heil ergens anders zoeken. Na 140km kwamen reden we langs het eerste stadje. Het was bijna lunch tijd en we waren echt geen enkel plekje tegengekomen waar we wat zouden kunnen nuttigen. Sorry....1 verlaten benzine pomp....die naast benzine alleen thee had....en die kregen we gratis....hij had met ons te doen denk ik. Afijn, we reden richting het centrum. Daar vonden we een kebab zaak en een aller aardigste eigenaar. Hij nam een van ons mee naar binnen om te laten zien dat de geit vers was. Uiteindelijk kregen we een hele goede maaltijd voorgeschoteld. Daar werd ons nog eens bevestigd dat er in de wijde omgeving geen industriële activiteiten zijn en dat het draaide om de veeteelt.
Onderweg daalde het nog wat en de uitzichten zeldzaam mooi. Het leek wel of we door natuurparken in de VS reden. Daarna doemde Erzurum voor ons op. De eerste vrij grote stad. Daar vonden we een hotel in het centrum. Het ziet er hier allemaal goed uit.