Sofia

Gisteravond was ik toch echt te moe om nog een verhaaltje te maken. Ik had last van de ene na de andere wegtrekken.

Na het ontbijt vertrokken we richting Sofia in Bulgarije. Er was geen plan om het te halen vanwege de afstand en een grens passage. Zelfs de D-wegen in Turkije zijn gewoon prachtig. Tot de grens waren de uitzichten weer echt geweldig. Akkerbouw op glooiende heuvels zo ver als je kon kijken met hier en daar weer ergens een piep klein gehuchtje.
Toen was er de Turkse grens. Op de rechter weghelft stond er een kilimeeeeterrrrrrs lange file van trucks. Voor de meest duurde het gegarandeerd 2 dun voor ze aan de beurt zouden zijn. Maar goed, uiteindelijk kwamen wij bij het personen auto deel. Het was snikheet voor de verandering, ga daar maar eens aansluiten. Dat deden we dus niet en passeerde alles via de zijkanten en de hemelse onze motoren vooraan ergens tussen. Tja en dan de Turkse formaliteiten nog. Weer door en tien weer zo'n berg auto's voor de Bulgaarse grens. Daar lukte het weer. We moesten er wel een lint voor optillen, er onderdoor en weer hetzelfde trucje. Nu de Bulgaarse formaliteiten. Het had ons 45min gekost om er door te komen. De auto's zeker een halve dag. Wat een drama met die Turkse grens.
Via binnenwegen gingen we verder richting Sofia. Onderweg gingen we ergens wat drinken. De eigenaar had 5 jaar in Rotterdam gewerkt en had zo een eigen zaakje uit de grond gestampt. Toen we wilde afrekenen wilde hij er niks van weten.
De weg ging verder. Soms goed, maar doorgaans een lappendeken van reparaties. Misschien weten jullie het nog niet, maar een normale 2 baans weg die ietwat breder is dan normaal wordt gebruikt om in te halen. Iedereen gaat ervan uit dat de tegenliggers plaats maken. Je snapt dat wij soms grijze haren kregen van het gedoe op dergelijke wegen. Vooral als er dan ineens een verzameling auto's voor je zitten die willen inhalen en er zich ook nog een paard met wagen half in de berm rijdt. Wegen die soms ook voorzien van de nodige gaten in het asfalt. Er waren ook stukken die bochtig waren, zoals in heuvels. Door het lappendeken van reparaties niet echt geschikt om een bocht lekker ontspannen te nemen.
De laatste 40km namen we de autobaan. Het toeval wilde dat men hier op plekken druk was met reparaties, met files tot gevolg. De vluchtstrook bracht hier de oplossing voor ons. Dat klinkt gek, maar soms passeerde men ons op de vluchtstrook met 180km/U, dus waarom wij niet met een wat gematigde snelheid.
In Sofia opzoek naar een hotel. Het werd een Spa hotel voor weinig. Alleen om er te komen. Na 2x geëindigd te zijn in achterbuurten met doodlopende wegen. Bij de 3e poging lukte het ons door stom toeval. Op de kamer was Rob ineens uitgeteld. De andere gingen zwemmen en on de yacussie. Na het diner en een drankje aan de bar, gingen we naar bed.